جشن های ایرانی - 1
در ایرا ن باستان همون طور که میثم نوشت هر روز یه اسم مخصوص داشت و هر ماه هم خوب همین طور اما از اونجایی که ما آدمای خیلی شادی بودیم و شاد میزیستیم برای خودمون به بهانه های مختلف جشن میگرفتیم مثلاًً آخر هر هفته جشن میگرفتیم و همین طور آخر ماه و یه سری جشن رو که از جشنهای بزرگ بوده رو در روزهایی که اسم ماه و اسم روز یکی میشده میگرفتیم مثلاً:
جشن فروردینگان(فردوگ)- در روز فروردین از ماه فروردین (19فروردین)
نخستین جشن ماهانه در سال جشن فروردینگان نامیده میشد این جشن به یاد فروهر (FARVAHAR) برگزار میشد.زرتشتیان در این روز به آرامگاه میروند و از موبدان میخواهند برای درگذشتگان اوستا بخوانند.
جشن اردیبهشتگان- روز اردیبهشت ماه اردیبهشت سه اردیبهشت باستانی و دو اردیبهشت خورشیدی
اردیبهشت با فتحه الف در پارسی دری می باشد اردیبهشت از واژه اوستایی اشاوهیشتا (ASHVAHISHTA)نماینده اشویی است ایرانیان باستان در این جشن لباس سفید که نشان پاکی میباشد به تن می کردند و در آدریانها به خواندن اردیبهشت یشت(قسمتی از اوستا)و به نیایش اهورا مزدا میپرداختند.
جشن خوردادگان- روز خورداد از ماه خورداد ششمین روز از ماه خورداد باستانی/چهار خورداد خورشیدی
واژه خورداد در اوستا هه اروتاته (HAORVATAT) آمده است و نام یکی از امشاسپندان است که رسایی و کمال معنی میدهد نیاکان ما در این روز به سرچشمه ها یا کنار رودها و ساحل دریاها می رفتند و پس از ستایش اهورامزدا روز را با شادی و سرور با خانواده و دوستان می گذراندند.
جشن تیرگان- روز تیر از ماه تیر سیزده باستانی/ده خورشیدی
بر اساس داستانها و افسانه های موجود که در شاهنامه هم وجود دارد (داستان پرتاب تیر برای تعین مرز توسط آرش کمانگیر) مردم ایران به مناسبت این روز جشنی به پا می کردند که بدان جشن تیرگان اطلاق می شد.
جشن امردادگان-روز امرداد از ماه امرداد هفتمین روز از امرداد باستانی / 3 امرداد خورشیدی
واژه اوستایی امرداد امرتاته AMERTATE است که به معنی بی مرگی است و اگر الف آن را که پیشوند نفی است از قلم بیندازیم معنی آن عوض شده و فرشته جاودانگی و بی مرگی به دیو نیستی و مرگ تغییر شکل می دهد. بنابراین شایسته است که این کلمه را امرداد بخوانیم. و چون امرداد فرشته جاودانگی و بی مرگی است، در عالم جسمانی نگهبانی از نباتات و روییدنی ها با اوست. نیاکان ما در این روز به به باغ ها و مزارع خرم می رفتند و پس از نیایش به درگاه اهورامزدا طی مراسمی این جشن را با شادی و شور در طبیعت برگزار می کردند
جشن شهریورگان- روز شهریور از ماه شهریور چهارم شهریور باستانی/ سی امورداد خورشیدی
واژه شهریور خشتره وئیره (KHASHATRA VAIRYA) که در زبان پهلوی خشتور و در پارسی شهریور شده است. جز اول این واژه یعنی خشتره به معنی قدرت و حکومت کشور است و کلمات شهر و شهریار هم از این واژه گرفته شده است و بنا بر این معنی ترکیبی این کشور خواسته شده یا حکومت آرزو شده است. این امشاسپند در عالم روحانی مظهر قدرت و نیرو می باشد و در عالم جسمانی پاسبانی فلزات با اوست.
جشن فروردینگان(فردوگ)- در روز فروردین از ماه فروردین (19فروردین)
نخستین جشن ماهانه در سال جشن فروردینگان نامیده میشد این جشن به یاد فروهر (FARVAHAR) برگزار میشد.زرتشتیان در این روز به آرامگاه میروند و از موبدان میخواهند برای درگذشتگان اوستا بخوانند.
جشن اردیبهشتگان- روز اردیبهشت ماه اردیبهشت سه اردیبهشت باستانی و دو اردیبهشت خورشیدی
اردیبهشت با فتحه الف در پارسی دری می باشد اردیبهشت از واژه اوستایی اشاوهیشتا (ASHVAHISHTA)نماینده اشویی است ایرانیان باستان در این جشن لباس سفید که نشان پاکی میباشد به تن می کردند و در آدریانها به خواندن اردیبهشت یشت(قسمتی از اوستا)و به نیایش اهورا مزدا میپرداختند.
جشن خوردادگان- روز خورداد از ماه خورداد ششمین روز از ماه خورداد باستانی/چهار خورداد خورشیدی
واژه خورداد در اوستا هه اروتاته (HAORVATAT) آمده است و نام یکی از امشاسپندان است که رسایی و کمال معنی میدهد نیاکان ما در این روز به سرچشمه ها یا کنار رودها و ساحل دریاها می رفتند و پس از ستایش اهورامزدا روز را با شادی و سرور با خانواده و دوستان می گذراندند.
جشن تیرگان- روز تیر از ماه تیر سیزده باستانی/ده خورشیدی
بر اساس داستانها و افسانه های موجود که در شاهنامه هم وجود دارد (داستان پرتاب تیر برای تعین مرز توسط آرش کمانگیر) مردم ایران به مناسبت این روز جشنی به پا می کردند که بدان جشن تیرگان اطلاق می شد.
جشن امردادگان-روز امرداد از ماه امرداد هفتمین روز از امرداد باستانی / 3 امرداد خورشیدی
واژه اوستایی امرداد امرتاته AMERTATE است که به معنی بی مرگی است و اگر الف آن را که پیشوند نفی است از قلم بیندازیم معنی آن عوض شده و فرشته جاودانگی و بی مرگی به دیو نیستی و مرگ تغییر شکل می دهد. بنابراین شایسته است که این کلمه را امرداد بخوانیم. و چون امرداد فرشته جاودانگی و بی مرگی است، در عالم جسمانی نگهبانی از نباتات و روییدنی ها با اوست. نیاکان ما در این روز به به باغ ها و مزارع خرم می رفتند و پس از نیایش به درگاه اهورامزدا طی مراسمی این جشن را با شادی و شور در طبیعت برگزار می کردند
جشن شهریورگان- روز شهریور از ماه شهریور چهارم شهریور باستانی/ سی امورداد خورشیدی
واژه شهریور خشتره وئیره (KHASHATRA VAIRYA) که در زبان پهلوی خشتور و در پارسی شهریور شده است. جز اول این واژه یعنی خشتره به معنی قدرت و حکومت کشور است و کلمات شهر و شهریار هم از این واژه گرفته شده است و بنا بر این معنی ترکیبی این کشور خواسته شده یا حکومت آرزو شده است. این امشاسپند در عالم روحانی مظهر قدرت و نیرو می باشد و در عالم جسمانی پاسبانی فلزات با اوست.
1 comment:
در پست قبلي نوشتم كه نظر كلي ام چيه .اما راستش از با ديدن اين همه آيين كه داشتيم افسوس مي خورم كه چرا از ياد بردهايم كه اجدادمان چگنه روزها را بزرگ مي داشتند و سعي در شاد سپري كردن ايام داشتند.چرا كه موهبتي از سوي ايزدان بود.
شايد يكي از دلايل رشد افسردگي در بين پارسيان همين فراموشي باشه.خدايا ما را از اين كماي خود فراموشي بيرون بياور.
من را بگو كه مي خواستم بحث از بين رفتن قسمتي از كتيبه ي بيستون توسط مخابرات را مطرح كنم.حالا تا بعد ببينيم چه مي شود
Post a Comment